Dinsdag 25 september was het weer zover. De Coopertest!
Vanuit huis loop ik meestal naar het startpunt van Trim (en teruggaande met een omweg door het bos naar huis) zodat ik wat kilometers maak en dus kwam ik hijgend (ga altijd net iets te laat van huis) om 9.29 uur aan. Het verheugende nieuws over de te lopen Coopertest die ochtend werd medegedeeld maar dat gaf niet bij iedereen een hoera stemming. Velen hebben kennelijk een hekel aan de Coopertest. Maar een Coopertest is tenslotte ook een training en dus ging iedereen van mijn groep toch braaf mee. Trainer Jan Veltman vertelde ons dat we klokslag 10 uur op de baan van AV’34 moesten zijn en dus deden we nog wat steigerungen om de hartslag omhoog te jagen. 
Daarna dribbelden we met af en toe een intervalletje naar de baan. Daar stond de geblesseerde Janny ons al op te wachten gewapend met camera! Hartstikke leuk om nog een toeschouwer te hebben ook!
Om 10 uur floot 
Trienette de Lijster ons door de start en daar ging de hele meute. De wandelaars liepen aan de buitenkant van de baan en de hardlopers schoten gelijk voorruit. Ik begon rustig maar dat blijkt niet de goede tactiek te zijn. Je schijnt eerst snel te moeten lopen om daarna wat rustiger aan te doen en dan dat tempo vasthouden. Helaas had ik nou net die dag mijn hardloophorloge niet om omdat het laatst al haperde en ik dat nog irritanter vond dan het gemis. Het nieuwe hardloophorloge is trouwens inmiddels besteld. Maar goed ik had dus geen klokmeting behalve de grote tijdklok en Jan Veltman die bij de start de rondetijden doorgaf. 
Na 3 rondjes kwam ineens Johan terugvallen. Hij lag eerst zowat een halve baan voor maar het ging niet goed en hij bleef bij mij hangen. Een prima support natuurlijk. Ook Eddy kwam even later bij ons lopen omdat het niet ging maar liep later toch weer wat van mij weg. Mijn eerste rondje was 1minuut 43 maar dat haalde ik bij lange na niet meer in rondje 6. Johan zijn horloge stond ingesteld op een rondetijd van 1 minuut 50 maar elke keer kwam dat alarm eerder op de baan. Ik liep dus steeds langzamer!!! Bij rondje 5 vroeg ik mij zelfs al af of ik het nog leuk vond maar…….. na 12 minuten kwam daar gelukkig het eindsignaal van Trienette en had ik 6 rondjes en 162 meter gehaald (2562 m). Ik eindigde naar mijn gevoel bijna op dezelfde plek als vorig jaar en dacht dus dat ik hetzelfde gelopen had. Een tikje teleurgesteld was ik misschien wel omdat ik het hele jaar door heb getraind en nu dus eigenlijk het idee had dat ik niet veel vooruit was gegaan. Nou ja er zijn ergere dingen natuurlijk en dus liepen we al gauw weer hersteld naar de koffie en cake die aangeboden werd in het atletiek clubhuis door Trim. Een gezellig samenzijn en onze geblesseerde Janny was het middelpunt van de belangstelling. We hebben immers een hechte groep. Een toespraak van Jacques van der Pols gaf het geheel nog een officieel tintje en we lieten ons de koffie goed smaken. Na een klein half uurtje gingen we weer op pad. Ik liep naast Jan en Janny die met de fiets waren hardlopend weer naar huis. Dit keer dus bij lange na geen 16 kilometer gelopen maar wel veel energie verloren. Thuis gekomen het ik me rot gezocht naar het resultaat van vorig jaar. Ik wist zeker dat ik die bewaard had. Gelukkig vond ik die uiteindelijk en wat bleek….? een verbetering van maar liefst 455 meter!!! Het klopt dus dat het vrijwel dezelfde plek was maar wel ruim 1 ronde verschil. Kijk dat is nu toch wel weer heel leuk. Hebben die trainingen van Jan Veltman en Lenie de Bloois toch een beetje effect!! Jippie! Wat zal het volgend jaar worden?
Wil je alle foto’s zien? Klik HIER!
Messica van Veen